ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΓΑΠΗ

Ζητείται Αγάπη σε έναν κόσμο που όλοι λένε ότι με αγαπούν.

“Σας αγαπώ” φωνάζουν οι τραγουδιστές από τις πίστες.

Κι εγώ στο πλήθος που τους αποθεώνει κάτω από το φως των προβολέων. Αυτοί οι λαμπεροί πολύχρωμοι άνθρωποι μου λένε “σ'αγαπώ”. Σε εμένα, το μικρό ανθρωπάκο. Πόσο με γεμίζει αυτό! Και όχι μόνο εμένα, αλλά και τα παιδιά μου. Έχουν τα πόστερ τους στα δωμάτιά τους. Πληρώνω και κάνω χρυσά τα cd τους και τους ίδιους. Χαλάλι τους! Δεν τους τυφλώνει ο πλούτος. Πάλι μας φωνάζουν “σας αγαπώ”. Τι όμορφα που είναι να σε αγαπούν!

Σπουδαία μεταγραφή έγινε πάλι φέτος. Εκατομμύρια πήρε ο νέος παιχταράς. Μπαίνει στο γήπεδο, στρέφεται προς εμάς τους μικρούς της εξέδρας και, ναι! Μας  χαιρετά κρατώντας την καρδιά του. Μα είναι φανερό, με αγαπά!

Με την ομάδα ταυτίζομαι. Ίσως μαζί της πάρω το χαμένο πρωτάθλημα της ζωής μου.

Όλοι με αγαπούν στον τόπο μου. Αθλητές, καλλιτέχνες, συγγραφείς, πολιτικοί.. Όλοι με αγαπούν! Κι εγώ χειροκροτώ, χειροκροτώ... και όσο χειροκροτώ τόσο πιο πολύ με αγαπούν!

Βέβαια.. δεν ξέρουν ούτε το όνομά μου. Αν διψάσω δεν μου δίνει κανείς τους ένα ποτήρι νερό. Αν αρρωστήσω δεν είναι κανείς τους πάνω από το κρεβάτι μου. Και αν πεθάνω δεν θα το μάθουν καν...

Είναι αυτό Αγάπη; Δεν ξέρω.. δεν ξέρω..

Μάλλον κι αυτοί δεν ξέρουν... δεν ξέρουν..

Έμαθαν, μάθαμε.. ότι Αγάπη είναι το “σ'αγαπώ”. Ενώ τι είναι το “σ'αγαπώ” ε;

Μια επιταγή! Τη στιγμή που τη λαμβάνεις νιώθεις τόσο ευλογημένα!

Έρχεται όμως μπροστά η μέρα της ανάγκης και τότε... διαπιστώνεις ότι η επιταγή Αγάπης είναι .. ακάλυπτη!

Μου την έδωσαν με ευκολία... Ίσως για να με ελκύσουν στον κόσμο τους, ίσως για να με εκμεταλλευτούν, ίσως πάλι επειδή και οι ίδιοι τέτοιες επιταγές λαμβάνουν και δεν ξέρουν πώς είναι οι γνήσιες...

Γιατί, γιατί;

Πού είναι τώρα το στοργικό χάδι; Πού είναι το φιλικό χτύπημα στον ώμο; Πού είναι έστω μια απλή επανάληψη του “σ'αγαπώ” τώρα που το χρειάζομαι;

ΚΑΝΕΙΣ δεν με ξέρει τώρα.. Όταν μείνω στο σκοτεινό δωμάτιο της ανάγκης, τότε καταλαβαίνω ότι στην πραγματικότητα δεν με αγαπούν. Λένε, αλλά δεν πράττουν.

Θέλω λίγο να σταθώ. Να ρίξω μια ματιά έξω από την Ιερουσαλήμ, έξω από τους ξέφρενους ρυθμούς της καθημερινότητάς μου. Λίγο έξω από τα ΜΜΕ, έξω από όσα επιβάλλονται στο ημερήσιο πρόγραμμα.

Λίγο να ξαποστάσω από το ατελείωτο τρέξιμο!

Έτρεξα διότι έτσι μου επέβαλε ο καταναλωτισμός μου, τον οποίο επιδέξια μπόλιασε στο αίμα μου το θηρίο-μάρκετινγκ. Αυτοί που με “αγαπούν” όχι μόνο δεν με φύλαξαν από το θηρίο, αλλά με τη βοήθειά του, δάγκωσαν κι εκείνοι τις πληγές μου. Τρέχω να αποδώσω τον καρπό των μόχθων μου σε αυτό το θηρίο κι αυτοί που με αγαπούν δροσίζονται στη σκιά του.

Μια στάση, μια στάση... Λίγο έξω από την Ιερουσαλήμ. Εκεί στην ησυχία της ερημιάς.. Τώρα βλέπω ότι έτρεξα τόσο, τα χρόνια πέρασαν και, να... ξεπέρασα και άφησα πίσω τον εαυτό μου!

Οι επιταγές των “σ'αγαπώ” δεν έχουν αντίκρυσμα... Είπαν, αλλά δεν Πράττουν!

Εκεί θα σταθώ για λίγο.. Στην ησυχία της ερημιάς, λίγο έξω από την Ιερουσαλήμ.

Η ματιά μου πέφτει σε κάτι ξεχασμένο. Κάτι που είναι μακριά από χρωματιστούς προβολείς, εκτός των τειχών.

Στο Γολγοθά. Εκεί ψηλά στο Σταυρό.. Τόσο ψηλά ώστε να φαίνεται στην Ιερουσαλήμ, αλλά τόσο έξω από αυτήν, ώστε να συστήνεται χωρίς να επιβάλλεται...

Μια Πράξη Αγάπης κρέμεται στο Σταυρό... Μια Πράξη Αγάπης χωρίς άκαρπα λόγια.

Όχι μια επιταγή, αλλά ζεστό ρευστό! Τόσο ζεστό και τόσο ρευστό, όσο το Αίμα που ρέει απ' τις πληγές Του.

Ζητούσα κάποιον με Αγάπη στο πολύχρωμο και θορυβώδη κόσμο, αλλά η ίδια η Αγάπη είναι ταπεινή, ήσυχη, άβαφη.. Τη σταυρώσαμε, τη σκοτώσαμε και την αφήσαμε έξω από τη ζωή μας.

Τα καλά νέα όμως είναι ότι αναστήθηκε!

Η Αγάπη δεν μένει ανάμεσα στους νεκρούς. Είναι ζωντανή!

Στρέψε το βλέμμα σου ψηλά και, ατένισε προς Αυτόν που δεν θα προδώσει τις προσδοκίες σου...

Ματθαίος Πέκος

MatthewPekos@gmail.com